Leikjarýni: Deus Ex: Mankind Divided
Samantekt: Ótrúlega sannfærandi framtíðarsýn. Stutt og veik saga sem er í raun uppbygging fyrir næsta kafla.
4
Fjölbreyttur!
Deus Ex: Mankind Divided er fyrstu persónu skotleikur og notast við þriðju persónu þegar maður fer í skjól. Leikurinn er beint framhald Human Revolution og gerist 2 árum eftir atburði þess. Fyrir þá sem ekki hafa spilað fyrri leikinn þá er 12 mínútna myndskeið sem sýnir hvað gerðist í hinum leiknum.
Adam Jensen starfar fyrir Interpol og hans verkefni er að stöðva hryðjuverkamenn sem hafa verið „betrumbættir“ með vélabúnaði og nýjustu tækni. Jensen er einnig „betrumbættur“ og eftir hræðilegan atburð, þar sem „betrumbætt“ fólk missti stjórn á vélabúnaðinum og sjálfum sér, er fólki skipt í tvo hópa. „Betrumbætt“ fólk er litið hornauga og sett í rusl flokk.
Þessi heimur, sem teymið á bakvið leikinn hafa skapað, er í senn heillandi og skelfilegur þar sem stéttaskipting, aðskilnaður, leynimakk og samsæri ræður ríkjum. Deus Ex leikirnir hafa stætt sig á því að gefa spilaranum frjálst val yfir því hvernig verkefni skulu vera leyst af hendi. Maður getur skotið alla í spað eða laumast um og valið með hverjum maður stendur þegar mikið bjátar á.
Deus Ex leikirnir hafa stætt sig á því að gefa spilaranum frjálst val yfir því hvernig verkefni skulu vera leyst af hendi. Maður getur skotið alla í spað eða laumast um og valið með hverjum maður stendur þegar mikið bjátar á.
Það er engin rétt leið til að klára verkefni og þó svo maður sé ekki með allar „betrumbætur“ sem völ er á þá er alltaf hægt finna leið sem hentar hverju sinni. Ef menn klára bara aðalverkefnin þá er leikurinn frekar stuttur og virðist lítið hafa gerst miðað við fyrri leikinn. Heimurinn dró mig sjálfann inn í leikinn og ég vildi taka að mér hliðarverkefni sem bætir heilmiklu við leikinn. Þrátt fyrir það þá er auka smáleikur fyrir utan leikinn, kallaður Breach, og svo eru aðrar sögur sem hægt er að spila sem líklegast fylla upp í það sem gerðist milli fyrri leiksins og þennan. Hins vegar þarf að borga til að fá að spila þessar sögur og eflaust verða þær fleiri þegar líður á. Minnir mann óneitanlega á hvernig var farið með The Evil Within.
Umgjörð leiksins er virkilega flott en það eru nokkrir vankantar sem koma upp sem skemma sem betur fer ekki of mikið innlifunina.
Umgjörð leiksins er virkilega flott en það eru nokkrir vankantar sem koma upp sem skemma sem betur fer ekki of mikið innlifunina. Tal og munnhreyfingar pössuðu ekki saman en það truflaði mig ekki heldur var það frekar ójafn hljóðheimur leiksins. Eitt sinn var ég inni á skrifstofu með fullt af fólki sem tuldraði við sjálfan sig hér og þar. Ég var að reyna að hlusta á mann sem var að fræða mig um glæpastarfsemina í borginni og víðar nema hvað það var sami styrkur á hinu fólkinu á meðan hann var að tala við mig. Úr öllum áttum í heimabíóinu komu raddir sem gerðu erfitt fyrir að heyra hvað hann sagði, maður hefði haldið að það væri lækkað í öðru á meðan. Einnig blandaðist tónlistin illa þegar átti að skipta um tón miðað við hvað var að gerast í leiknum og ef maður rotaði fólk þá heyrðist í því löngu eftir að maður hafði lokið við það. Líka skrítið að það sé hægt að rota einhvern mjög nálægt öðrum án þess að þeir verði þess varir miðað lætin sem ég heyri. Svo kemur oft fyrir að hlutir og rotaðir/dauðir menn festast á undraverðan hátt og í einu tilfelli gat ég ekki dregið óvígan óvin í burtu því hann var bundinn við vegg með ósýnilegu reipi, hann hrökk alltaf til baka og ekkert hægt að gera í því nema að endurhlaða leikinn ef þetta skipta miklu máli.
Eftir að hafa klárað aðalsöguþráðinn langar manni að spila hann aftur og skoða hvern krók og kima. Gera hluti öðruvísi, næla sér í allar „betrumbæturnar“ og velja hærra erfiðleikastig. Þetta er leikur með gott endurspilunargildi þar sem það eru mörg önnur verkefni og er alls kyns leynistaði að finna í þessum framandi framtíðarheimi.
Þú hefur kannski áhuga á þessu...
Echoes of Wisdom – Zelda er við stjórnvölinn →
Cult of the Lamb – Krúttlegt kaos sem þú munt elska →
NBA2K25 – Lengi getur vont versnað →
