Kung Fury: Street Rage er stuttur og skemmtilegur slagsmálaleikur sem stefnir á að líkja eftir spilakössum á níunda og tíunda áratugnum. Ef menn hafa lifað undir steini síðustu árin (sjálfur missti ég af heiðrinum að styðja við gerð myndarinnar, sem ég hefði gert á augnabliki) þá var gefin út stikla fyrir stuttmynd sem yrði gerð fyrir tilstuðlan Kickstarter. Þrátt fyrir að mér fannst stiklan miklu fyndnari en stuttmyndin sjálf þá er ég samt sem áður mikill aðdáandi myndarinnar. Ekki bara vegna stíls myndarinnar sem ég dýrka í tætlur heldur líka vegna þess að mér finnst tæknibrellurnar geðveikar miðað við að þetta var bara gert út frá Kickstarter.
Þetta er einhver einfaldasti slagsmálaleikur sem sögur fara af en það eru bara tveir takkar sem ráða ferðinni. Vinstri og hægri, kassi og hringur eða í besta lagi L1 og R1. Þrátt fyrir að það séu bara tveir takkar sem maður þarf að ýta á þá er þetta alls ekki eins auðvelt og maður heldur. Þetta snýst allt um tímasetningu.
Þetta er alveg eins og í stuttmyndinni sjálfri og hasarmynd níunda áratugarins, maður bíður eftir að aðstæðingur sinn komi upp að sér og þá framkvæmir maður höggið sem eyðir. Það er galdurinn, að halda takti, að halda sönsum þegar ótal óvinir skjóta uppi kollinum.
Undirritaður hefur ekki einu sinni náð að sigra sögukaflann, en hefur séð að framleiðendur leiksins eru alltaf að betrumbæta leikinn eftir ummæli spilara. Maður byrjar sem Kung Fury, óvinir drepast eftir ákveðinn fjölda af höggum og ákveðnar týpur birtast bakvið hann eftir högg. Þessi leikur reynir á þolrifin hjá spilaranum þar sem eftir hvert borð fær nýr áskorandi að kynnast nýjum óvinum (ásamt því að spilarinn kynnist nýjum útfærslum á spilun leiksins). Kung Fury er einfeldingurinn; Barbarianna safnar uppí kröftuga hríðskotabyssu sem drepur allt á einum endanum á skjánum; Hackerman þarf að hlaða sín vopn og ýtir óvinum sínum tímabundið burt með því að hakka þá í burtu (og náttúrulega skýtur þá í spað eftir að hann hefur hlaðið byssuna sína) og uppáhaldið mitt er Triceracop þar sem hann skýtur alltaf í klofið á andstæðingum sínum. Þetta er alveg eins og í stuttmyndinni sjálfri og hasarmynd níunda áratugarins, maður bíður eftir að aðstæðingur sinn komi upp að sér og þá framkvæmir maður höggið sem eyðir. Það er galdurinn, að halda takti, að halda sönsum þegar ótal óvinir skjóta uppi kollinum. Hvert borð endar á endakalli sem er frekar auðveldur, en ég get alls ekki sagt það sama um fimmta og síðasta borðið með Kung Fury þar sem þetta er svakalegt maraþon að komast að endakallinum sem maður þarf að endurtaka tvisvar sinnum. Því ef maður gerir einhver mistök þá er manni refsað fyrir það, maður hefur nefnilega ákveðinn radíus sem maður getur hæft óvini sína og ef maður gleymir sér í gleðinni þá er voðinn vís. Undirritaður hefur enn ekki náð að klára síðasta borðið, en séð breytingu á því, og samt ekki náð að sjá hvort breyting hefur orðið á lokaendakallinum sem var frekar erfitt að klára (en samt fannst frekar auðvelt að fara í gegnum hin fjögur borðin). Maður sá að það var auðvelt að svindla á PC (á YouTube) að ýta á pásu og þannig vinna endakallinn en það er ekki svo auðvelt á PS4.
Þetta er mjög ódýr leikur, ef menn klikka ekki þá er spilun á söguhluta leiksins milli 30-60 mínútur en svo er hægt að spila uppá stig (og velja alla áskorendurna) á móti endalausum bylgjum af óvinum. Útgefandinn, Hello There AB, hefur uppfært leikinn óspart vegna fjölda áskorenda og sýnist mér til hins betra.
Ef einhver er að leita af stuttri, ódýrri og ávanabindandi tímaeyðslu (sem er með geðveika tónlist í anda níunda áratugarins) þá er Kung Fury: Street Rage málið.
Jósef Karl Gunnarsson