Draugur í vélinni
Samantekt: Observer er stutt og óhugnarleg skemmtun með góðum leik frá Rutger Hauer
3.5
Tækni thriller
Þessi gagnrýni birtist fyrst í september 2017 á vefnum PSX.is.
Fyrirtækið Blooper Team var stofnað árið 2008 í Krakow í Póllandi og er einna þekktast fyrir hryllingsleikinn Layers of Fear og Layers of Fear: Inheritance.
Nýjasti leikur þeirra er Cyberpunk hryllingsleikurinn >Observer_ sem kom út nú fyrir stuttu meðal annars á PlayStation 4.
Árið er 2084 og eftir banvæna plágu sem hét „Nanophage“ og stríð er heimurinn ekki beint indæll staður að búa á. Flestir hafa leitað í eiturlyf, sýndarveruleika, viðbætta tækni við líkama þeirra eða hvað annað til að dreifa huganum frá vesældinni.
Leikmenn fara í fótspor Daniel Lazarski (leikinn af Rutger Hauer sem er einna þekktastur úr Blade Runner), framúrskarandi hugar rannsóknarmanns sem er kallaður „Observer“. Þeirra verk er vinna fyrir stóru fyrirtækin í heiminum og hakka sig inn í huga grunaðra einstaklinga. Allt sem þú getur hugsað, fundið fyrir eða dreymt er hægt að nota gegn þér í réttarhöldum.
Daniel fær dularfullt símtal frá syni sínum sem hann hefur ekki haft mikil samskipti við síðustu árin sem er verkfræðingur á Chiron Corporation, einu af valdamestu tæknifyrirtækjum heims. Þessi skilaboð leiða þig í fátækrahverfi borgarinnar Krakow. Stuttu eftir komuna lokast byggingin út af hættu að Nanophage sjúkdómurinn hafi brotist út og þurfa leikmenn að ræða við íbúa byggingarinnar þ.á.m. húsvörðinn og leysa ýmsar ráðgátur, glæpi og rannsaka hvernig þetta allt þetta tengist syni þínum ásamt því að eiga við mögulegan sjúkdóm á vappinu.
Leikurinn spilast í fyrstu persónu og er spilað talsvert með skynjun á raunveruleikanum bæði í umhverfinu og útliti leiksins. Daniel hefur tvennar sjónsviðstegundir til að svipast um; lífræna og tækni. Með að skipta á milli sjónsviða er hægt að finna vísbendingar í umhverfinu, leynda hluti og nýjar leiðir. Það er í raun ekki mikið um aðrar persónur í leiknum, bæði er það vegna þess að byggingin á að vera lokuð, og útaf því að þetta er lítill leikur og það hefði kostað sitt að vera með fullt af persónum á skjánum til að ræða við. Þetta vinnur þó ekki gegn leiknum að mínu mati og nær að vera hluti af sögu leiksins á fínan hátt.
Því meira sem er rætt við íbúana, eitthvað sem þarf ekki að gera að mestu nema að þú viljir það, þá fær maður frekar ógeðfellda sýn af þessum heimi og það sem fólk býr við. Þetta er klárlega leikur fyrir fullorðna og ber þess merki í vissum viðfangsefnum hans. Það er hægt að draga margvíslegar hugmyndir um hvernig tækni getur dregið þig úr raunveruleikanum og brenglað sýn fólks á veruleikann og annað með að skoða líf fólksins í byggingunni.
Eitt af því sem Daniel getur gert sem Observer, er að nota rannsóknaraðferð sem kallast „The Dream Eater“.
Hann tekur frekar langan kapal sem er tengdur við höndina á honum og stingur honum í tengi í höfði á fólk til að fara inn í huga þeirra til að fá svör og leysa morð í vissum tilefnum. Þessir hlutar leiksins eru þar sem mesti hryllingspartur leiksins gerist. Þessir kaflar eru mismunandi góðir. Oft eru þeir sjónrænt virkilega flottir en ná ekki alltaf að fara lengra en hálfgerð „jump scares“. Þrátt fyrir það eru hlutar sem eru frekar ógeðfelldir upplifunar. Eftir þessa kafla og á öðrum stöðum í leiknum á taugaástand Daniels til að verða brenglað og hefur það áhrif á hvernig þú upplifir heiminn í framhaldi af því. Til að jafna þetta út tekur hann vissar töflur sem hjálpar fólki að lifa við viðbætta tækni í líkama þeirra.
Það sem ég tók eftir á þeim 6-7 tímum sem tók mig að klára leikinn er listræna hönnunin hjá Blooper Games sem eru undir áhrifum frá myndum eins og Blade Runner, Matrix, RoboCop, Dredd og Strange Days. Einnig eru áhrif frá bókinni Neuromancer eftir William Gibson, I Have No Mouth and I Must Scream eftir Harlan Ellison og almennt skrifum Philip K. Dick.
Rutger Hauer að mínu mati var það besta við leikinn og passaði rödd hans eitthvað svo vel við hinn þreytta og gamla Daniel Lazarski. Aðrar raddir voru fínar sem eru heldur fáar í leiknum. Tónlistin og hljóðhönnun var fín og átti vel við viðfangsefnið.
Leikurinn keyrir á Unreal Engine 4 og getur á köflum verið virkilega flottur. Helsti vandinn sem á PS4 Pro var visst hikst sem átti til að detta inn þegar karakterinn hljóp eftir göngunum í leiknum og þá datt fps (rammahraðinn) oft talsvert niður. Það sem hjálpar þó er að leikurinn er að mestu frekar hægur í spilun.
Sagan er fín en mér fannst hún hefði mátt fara lengra að rannsaka samband Daniel og sonar hans. Hryllingurinn er ekki eins mikill og í Layers of Fear og hann er öðruvísi uppbyggður. Hlutar leiksins þar sem maður þurfti að fela sig fyrir óvininum hefði vel mátt sleppa. Upp á endurspilun þá er ekki mikið að sækjast eftir í endurspilun nema að finna myndir af sjúklingum um heiminn, sagan þó klárar sig vel og eru tveir mismunandi endar til að upplifa. Eini gallinn er að leikurinn er ekki með kaflaval, svo það er gáfulegt að vista árangurinn á usb áður en lokunum er náð til að næla sér í báða enda trophies án þess að þurfa að klára leikinn tvisvar sinnum.
Fyrir þá sem hafa gaman af öðruvísi leikjum, cyberpunk heimi og útliti þá er margt hérna til að vekja áhuga á, verð leiksins er um 27 pund með PS+ afslætti eða um 3.700.kr. Ég myndi segja fyrir áhugasama þá er alveg þess virði að bíða eftir að hann lækki aðeins og hoppa á hann þá og hann ætti að vera þess virði.
Það er þess virði að kíkja á sýnishorn úr leiknum sem ætti að gefa nánari tilfinningu fyrir honum.
Þú hefur kannski áhuga á þessu...
Observer samanburður →
Cyberpunk 2077 seinkar til 10. desember →
Keanu Reeves með hlutverk í Cyberpunk 2077 →
