Það er ekki oft sem maður heyrir tónlistina úr kvikmynd áður en maður sér hana. Svo var raunin með The Slumber Party Massacre, ódýr slægjumynd frá 1982 framleidda af Roger Corman. Death Waltz Recording Company, nú þekkt sem Mondo, endurgaf tónlistina eftir Ralph Jones úr myndinni á vínyl með flottu umslagi. Var þó of seinn að nálgast hana þar en gat þó heyrt hana á YouTube til þess að heyra þessa snilld. Nýlega var Blu-ray diskurinn keyptur til þess að sjá hvort myndin væri eins góð og tónlistin.
Plottið er ekki upp á marga fiska, táningur er einn heima yfir helgina og ákveður að bjóða vinkonum sínum í partý. Geðsjúkur maður sleppur út af geðveikarahæli og er ekki lengi að finna sér fórnarlömb.
Plottið er ekki upp á marga fiska, táningur er einn heima yfir helgina og ákveður að bjóða vinkonum sínum í partý. Geðsjúkur maður sleppur út af geðveikarahæli og er ekki lengi að finna sér fórnarlömb.
Það sem er svo merkilegt við þessa mynd er að feministi skrifaði handritið og var ætlunin að skjóta á þessar hryllingsmyndir. Nema það kemst ekki vel til skila þar sem allt er tekið alvarlega. Áhugaverð skot og hugmyndir skjóta uppi kollinum, stundum frekar augljóst og aðrar ekki. Barbí dúkka tekin úr ruslatunnu. Tvær konur sjást vinna verk sem oft er litið á sem karlastörf, símaviðgerðir og smíðir. Morðvopnið er framlenging á æxlunarfæri karlmanna. Lítið er um húmor sem hefði hjálpað til að lyfta þessari mynd yfir meðalmennskuna.
Svo var mikið sem maður skildi ekki. Hvernig fann klikkhausinn húsið þar sem partýið átti sér stað? Af hverju eru allir heyrnarlausir í þessari mynd þar sem morðinginn nær að drepa fullt af fólki nálægt öðrum án þess að þeir fatti neitt? Þrátt fyrir vissa vankanta þá er ekki hægt að skella því á leikkonurnar þar sem þær standa sig vel. Ekki hægt að segja það sama um geðsjúklinginn þegar hann fær nokkrar línur að segja en hann á að vera geðsjúkur svo honum er fyrirgefið fyrir það.
Miðað við titilinn á myndinni þá er hún ekki eins blóðug og hún vill meina. Þegar drápin gerast þá sést það ekki í mynd eða mjög lítið. Í þeim tilfellum sem það sést mikið þá eru það karlarnir sem fá verstu útreiðina.
Blu-ray diskurinn frá Scream Factory, undirmerki Shout Factory, er mjög góður. Myndgæðin eru til fyrirmyndar þrátt fyrir að það sjáist stundum einstaka rispur á filmunni. Hljóðið er einóma en sett upp sem 2.0 DTS HD hljóðrás og ekkert hægt að kvarta yfir gæðunum nema í einni senu þar sem tal tveggja gaura kemur illa út þegar s-hljóðin heyrast.
Aukaefnið er sömuleiðis til fyrirmyndar. Sleepless Nights er 23 mínútur af viðtölum við leikstjórann Amy Holden Jones og leikara um gerð myndarinnar. Frekar áhugavert að Jones gat valið um að skrifa og leikstýra þessari mynd eða klippa E.T. Það er líka 13 mínútna viðtal við Rigg Kennedy sem lék nágrannann. Mikið er endurtekið á yfirlestrinum þar sem leikstjórinn, leikararnir Michael Villella og Debra De Liso ásamt aðdáendanum Tony Brown, sem er spyrill, rifja upp gerð myndarinnar. Í lokin eru stiklur fyrir myndina og framhöldin tvö; og 40 myndir frá gerð myndarinnar ásamt plaköt og umslög fyrir mismunandi útgáfur á myndinni.
Athugið að myndirnar sem fylga gagnrýninni endurspegla ekki myndgæðin sem eru á Blu-ray disknum.