Betrayal at House on the Hill mætti hugsanlega lýsa í fljótu bragði sem því sem hefði orðið til ef Cabin in the Woods hefði verið borðspil og ekki kvikmynd. Hver spilari velur sér eina af tólf mögulegum persónum, sem hafa allar mismunandi styrkleika og veikleika.
Í upphafi spilsins kanna spilararnir saman drungalegt hús með því að draga spilaflís (tile) fyrir hvert nýtt herbergi sem þeir fara inn í. Í þessum herbergjum geta ýmsir atburðir gerst – sumir hjálpa spilurunum en oftar en ekki er jafn líklegt (ef ekki líklegra, spilið er jú byggt á hrollvekjum) að þeir hafi neikvæð áhrif á spilið.
Á tímapunkti sem ákvarðast handahófskennt af reglulegu teningakasti byrjar síðan seinni fasi spilsins, The Haunt. Tafla í leiðbeiningabókinni segir til um hvaða spilari verði svikarinn og hvaða illu öflum hann muni stjórna í húsinu, eftir því hvaða spil hafa verið dregin og hvaða herbergi hafa verið könnuð. Svikarinn les sínar leiðbeiningar úr einni bók og hinir spilararnir lesa sínar úr annarri – bæði lið fá að vita hvaða takmörkum þau þurfa að ná til að vinna, en vita sjaldan nákvæmlega hvað hitt liðið þarf að reyna að gera til að stöðva þau áform. Þessi takmörk eru mjög mismunandi eftir spilum, en sem dæmi má nefna að drepa persónu svikarans, að fara með ákveðinn hlut inn í ákveðið herbergi hússins, eða að forðast svikarann í ákveðinn fjölda umferða. Síðan reynir á hvort húsið og svikarinn, eða hinir spilararnir, ná fyrst sínum sigurskilyrðum.
Helsti og augljósasti kostur Betrayal at House on the Hill er auðvitað ófyrirsjáanleiki spilsins og fjölbreytileiki. Það eru hvorki fleiri né færri en 50 mismunandi Haunt möguleikar, sem eru allir ólíkir og spilast á ólíka vegu.
Helsti og augljósasti kostur Betrayal at House on the Hill er auðvitað ófyrirsjáanleiki spilsins og fjölbreytileiki. Það eru hvorki fleiri né færri en 50 mismunandi Haunt möguleikar, sem eru allir ólíkir og spilast á ólíka vegu. Stundum fá spilararnir vampírur eða drauga, stundum nornir eða djöfladýrkendur, stundum brjálaðan axarmorðingja – ef það kemur fyrir í hrollvekju er það líklega á listanum einhversstaðar. Einnig hafa höfundar spilsins greinilega lagt mikið uppúr því að hafa lýsingartexta á öllum spilunum (sem dæmi: “Veggir herbergisins eru votir af blóði. Blóðið drýpur niður úr loftinu, niður veggina, yfir húsgögnin, og á skóna þína. Svo er það allt í einu horfið.”) sem skapa viðeigandi drungalegt andrúmsloft.
Spilið er þó auðvitað ekki gallalaust. Þar sem Haunt möguleikarnir eru svona margir og mismunandi, geta þeir einnig verið mismunandi í gæðum og erfiðleikastigi. Í sumum Haunts er nánast ómögulegt að svikaranum mistakist, og í öðrum er hann yfirleitt sigraður auðveldlega á 2-3 umferðum. Það hefði því mátt stilla betur jafnvægið milli svikarans og hinna spilaranna í þessum tilvikum. Annar galli er að það vantar því miður svolítið uppá gæði innihalds spilakassans, sérstaklega hlutanna sem eru úr plasti. Plastfígúrurnar virðast bogna auðveldlega, og litlu svörtu pinnarnir sem maður notar til að merkja stata persónanna eru alltof lausir og detta reglulega af.
Þrátt fyrir nokkra smávægilega galla er Betrayal at House on the Hill frábært spil sem hægt er að spila aftur og aftur án þess að það verði leiðinlegt. Þeir sem hafa spilað það í tætlur verða spenntir að heyra að Avalon tilkynnti nýlega að í haust kemur út viðbót sem bætir við nýrri hæð í húsið, nýjum herbergjum, og auðvitað nýjum Haunt möguleikum.
Mynd: Avalon Hill