Steinar Logi Sigurðsson skrifar:
Interstellar er nýjasta afurð Christopher Nolan sem er maðurinn bakvið t.d. Dark Knight myndirnar og Inception fyrir þá fáu sem ekki vita. Hann er líka þekktur fyrir að halda mikilli leynd yfir myndum sínum fram að frumsýningu og ég ætla að gera slíkt hið sama.
Örstutt samt um söguþráðinn; jörðin er illa sett og mannkynið nálgast útrýmingu ef eitthvað er ekki gert. Það fellur í hlut Cooper (Matthew McConaughey) ásamt föruneyti að kanna möguleikann á öðrum byggjanlegum plánetum.
Interstellar er vísindaskáldsögumynd af bestu gerð. Fyrri helmingur myndarinnar tekur sinn tíma til að kynna persónur og heiminn sem þær lifa í. Það er mikið lagt upp úr samtölum og flest allt í myndinni er útskýrt í gegnum þau. Persónulega er ég hrifnari af „show, don’t tell“ aðferðafræðinni og hefði ég viljað sjá Nolan aðeins draga úr útskýringunum og sýna hlutina frekar. En Interstellar á lof skilið fyrir að byggja upp söguþráðinn vel og rólega; það eru ekki margar stórmyndir sem gera það í dag. Þrátt fyrir lengdina (170 mínútur) þjónar hvert atriði tilgangi og maður þarf að fylgjast vel með í byrjun til að geta tengt allt saman í lokin.
Áherslan er á örfáa einstaklinga og sambönd þeirra, geimurinn og tæknibrellur eru í öðru sæti. Þetta er í raun mynd um hið mannlega eðli. Þess vegna skiptir gífurlegu máli að hafa góða leikara í aðalhlutverkum og það gekk svo sannarlega eftir, keðjan heldur. Maður bjóst við góðum leik af McConaughey eftir að hafa séð True Detective en hann kemur manni samt á óvart og sérstaklega í dramatísku atriðunum (já, það þarf að taka vasaklút á myndina).
Vísindanördinn í mér hafði mjög gaman af eðlisfræðilegu hlutum myndarinnar og það var nógu mikið vísað í kenningar og fyrirbæri að maður fyrirgaf það sem var vafasamt. Tæknibrellurnar voru prýðilegar og greinilega að áherslan var lögð á að gera þetta sem raunverulegast í staðinn fyrir einhverja flugeldasýningu. Hans Zimmer klikkar ekki frekar en fyrri daginn og maður fann hvernig tónlistin hans magnaði upp spennuna í sumum atriðum (en jaðraði einstaka sinnum við að vera aðeins of há og talsetning gat drukknað). Myndatakan var nánast óaðfinnanleg og jökullinn okkar stóð sig vel.
Interstellar er mynd sem skilur mikið eftir sig og er gerð af ást af Nolan bræðrum (Jonathan og Christopher skrifuðu handritið saman). Leikurinn er frábær, söguþráðurinn vekur mann til umhugsunar og þrátt fyrir að vera ekki gallalaus þá er þetta mjög vönduð og góð mynd.