Skiptar skoðanir um hlélausar bíósýningar

Íslenskir bíógestir hafa lengi deilt um hvort betra sé að sýna kvikmyndir með eða án hlés, á meðan öðrum gæti ekki verið meira sama. Erlendist tíðkast að sýna kvikmyndir í einni lotu án hléa, en hverjir eru kostir og gallar þess að hafa hlé eða hlélausa sýningar?

Kostir og gallar

Helstu kostir þess að hafa hlé í miðri mynd er að þá geta bíógestir tekið sér stutta pásu og notað tímann t.d. til að fara á klósettið, fylla á poppið, fengið sér smók o.þ.h. Kvikmyndahúsin hafa talað um mikilvægi þess að halda í hléin, því að þeirra sögn myndi miðaverð hækka í kjölfarið þar sem þeir gera ráð fyrir mun minni sölu á sælgæti, poppi, gosi og öðru nasli – jafnvel hefur verið talað um 20% hækkun á miðanum. Ekki eru þó allir sammála þessum rökum.

Helsti gallinn við að hafa hlé er að það brýtur upp flæði myndarinnar. Það skiptir kannski minna máli í rómatískum gamanmyndum eða þessari hefðbundnu afþreyingarmynd, en skiptir meira máli í kvikmyndum sem vilja ná að byggja upp spennu eða hrylling meðal áhorfenda sem erfitt er að ná aftur upp eftir hlé. Ólíkt mörgum sjónvarpsþáttum sem eru sérstaklega tvinnaðir saman við sjónvarpsauglýsingar, að þá gera leikstjórar og handritshöfundar kvikmynda í fullri lengd ekki ráð fyrir hléi. Stundum heppnast ágætlega að velja réttan stað til að gera hlé á myndinni, en það kemur þó reglulega fyrir að slökkt sé á myndinni í miðju hasaratriði eða miðri setningu sem er ansi lélegur staður til að stoppa hana.

Mynd sem er sýnd án hlés tekur (augljóslega) styttri tíma til sýningar, sem einnig hefur sína kosti og galla. Til dæmis kostar meira að reka kvikmyndahúsið og starfsemi þessi í þann tíma sem hléin eru, en á móti sjá kvikmyndahúsin meiri gróða í því að hafa hlé en að sleppa þeim. Það má gleyma því að sykur- og gosneysla Íslendinga er ansi mikil, þannig að hléið er eflaust að sinna eftirspurn margra.

Skiptar skoðanir

Mbl.is hefur spurt lesendur á vef sínum hvort þeir vilji hlé í bíó eða ekki og tóku samtals 4425 manns þátt í könnuninni. Hóparnir voru álíka stórir þar sem 47,7% (2109) sögðust vilja sleppa hléinu á meðan 43,1% (1908) sögðust vilja halda í hléið og voru 9,2% (408) hlutlausir. Sambærileg könnun var gerð á bland.is árið 2011 þar sem 528 tóku tóku afstöðu og var svipað upp á teningnum í þeirri könnun þar sem 37,1% (196) sögðust vilja sleppa hléinu og 51,7% (273) vildu halda því á meðan 11,2% (59) voru hlutlausir.

Eldri kannanir sýna að skiptar skoðanir eru meðal bíógesta um ágæti hlésins. En ætli hlutfallið hafi haldist óbreytt? Til að komast að því spurðum við á Facebook hvort fólk vildi heldur fara á bíósýningu með eða án hléi. Niðurstöðurnar eru þessar:

Bió - hlé

Það er ljóst að lítið hefur breyst og bíógestir halda áfram að skiptast í tvær svipað stórar fylkingar. En hvað ætli valdi því að fólk hafi svona sterkar og misjafnar skoðanir á þessu? Trúlega spila margir þættir inn í þetta, t.d. er hefðin fyrir því að hafa hlé orðin mjög sterk hér á landi, einnig getur skipt máli hvort fólk líti frekar á kvikmyndir sem list eða form afþreyingar, eða hvort bíógestir fara svangir eða saddir í bíó – allt getur þetta skipt máli. Gaman væri að sjá hvað þeir segja sem hafa upplifað bæði; þ.e.a.s. bíósýningu með hléi og án hlés.

Miðað við þessar niðurstöðum eru flest íslensk kvikmyndahús aðeins að sinna þörfum helmingi bíógesta.