Leikjarýni: Sundered – „of erfiður á köflum og glímir enn við nokkra tæknilega örðugleika“
Samantekt: Ekki ýkja frumlegur en aðskilur sig með fallegu útliti, fínni tónlist og drjúgri spilun.
3.5
Góður
Kanadíska Indie fyrirtækið Thunder Lotus Games færðu okkur síðast í fyrra víkinga- og hasarleikinn Jötun: Valhalla Edition sem var fínasta skemmtun og ekki verra að það var hægt að spila hann allan á íslensku.
Nú er komið af leiknum Sundered sem ber talsverð mikil áhrif af Metroid og öðrum „Rogue like“ tegundum leikja sem eru mjög vinsælir um þessar mundir. Einnig hafa áhrif Souls-leikjanna eitthvað skilað sér inn að auki.
Í Sundered hafa Valkyrjur og Eschatons háð baráttu um dularfullan stein sem kallast „Shining Trapezohedron“ og hefur barátta þeirra sundrað heiminum og leyft dularfullri orku að leka inn í heiminn og umbreyta öllum. Nokkur hundruð árum síðar er ung kona að nafni Eshe á ferðalagi og festist í helli og rekst á steininn. Það eru skrímsli út um allt og þarf hún að hafa sig alla við til að lifa af og annað hvort viðhalda geðheilsu sinni eða gefa sig á vald myrkursins.
Í gegnum sögu leiksins í Sundered er farið á milli þriggja ólíkra svæða og þau könnuð í leit af kristalsbrotum, flýtileiðum, fjársjóðum og hlutum til að bæta karakter þinn og enda svæðin með stórum endakalli.
Í gegnum sögu leiksins í Sundered er farið á milli þriggja ólíkra svæða og þau könnuð í leit af kristalsbrotum, flýtileiðum, fjársjóðum og hlutum til að bæta karakter þinn og enda svæðin með stórum endakalli. Eins og við má búast þá er mikið af skrímslum sem þarf að fara í gegnum og eru flest þeirra frekar fjandsamleg og vilja helst murka úr þér lífið. Dauðinn í leiknum er ekki eitthvað til að forðast eða óttast, heldur er það hluti leiksins og leið til að betrumbæta persónu þína á milli tilrauna að komast lengra áfram. Óvinir og hlutir í leiknum innihalda lítil brot sem þú safnar og notar til að uppfæra persónu þína til að eiga séns að komast lengra í leiknum. Í hvert sinn sem þú spilar kemstuaðeins lengra bætir þig og finnur leiðir sem voru áður lokaðar. Þegar borðin þrjú eru búin opnast síðan lokasvæðið í leiknum sem reynir á hæfileikanna til fulls.
Eins í og í Metroid leikjunum þá finnur þú nýja hæfileika á hverju svæði sem leyfa þér að komast lengra ásamt því að geta farið til baka á eldri svæði og komist í gegnum staði sem voru óaðgengilegir fyrir þig áður. Eitt sem er gott að hafa í huga er að í hvert sinn sem þú deyrð, ferð aftur til Sanctuary og byrjar á ný. Þá umbreytist heimurinn og kort leiksins að hluta en sumir hlutar eru þó ávallt fastir. Fyrir vikið þá er ekki hægt að leggja allt kortið á minnið og er nauðsynlegt reglulega að ýta á L1 til að fá upp kortið.
Bardagakerfi leiksins er ekki flókið sem slíkt, þú hefur aðallega eitt vopn sem þú notast við að mestu, þó færðu síðar aðgang að stórri byssu sem kemur að góðum notum.
Bardagakerfi leiksins er ekki flókið sem slíkt, þú hefur aðallega eitt vopn sem þú notast við að mestu, þó færðu síðar aðgang að stórri byssu sem kemur að góðum notum. Annars er hæfileikar eins og segulstígvél, varnarskjöldur, „dash“ hæfileiki sem nýtist í loftinu, krókur til að sveifla sér um o.fl.
Einn af forvitnilegri hlutum leiksins er að þú getur valið á milli hvernig þú nýtir hæfileika þína. Leikurinn er með það sem hann kallast „Resist or Embrace“ sem táknar að þú færð möguleika á að stökkbreyta hæfileikum þínum á myrka vegu eða ekki. Þetta hefur áhrif á þann endi sem þú færð ásamt að breyta eitthvað spiluninni.
Leikurinn á að fylgjast með spilun og á til að senda óvini á þig ef það er of langt að hans mati síðan þú varst í bardaga. Vandinn við þetta að mínu mati er að leikurinn ákveður að besta lausnin sé bara að senda nógu andskoti mikið af óvinum á þig. Það verður vægast sagt öngþveiti á skjánum og verður hreinlega erfitt að sjá persónu þína eftir smá tíma, sérstaklega þegar myndavél leiksins „zoomar“ út svo að þú varla sérð þig lengur. Leikurinn á að vera erfiður sem má búast við í svona leik, en stundum var hann að mínu mati óþarflega erfiður án ástæðu Annað sem hjálpaði ekki var að hann átti til að hiksta þegar þú spilaðir og oft þegar sem mest var í gangi á skjánum. Fyrir vikið áttirðu til að deyja í erfiðari bardögunum og þurftir að byrja á ný og hlaupa til baka. Þetta gat orðið frekar pirrandi eftir smá tíma. Þó verður að segja að fyrsti plástur leiksins sem kom út í kringum útgáfudaginn hjálpar talsvert við að laga þetta.
Það mun taka flesta um 13-17 tíma að klára leikinn í fyrsta sinn og er það mjög gott fyrir leik sem kostar um 16 pund eða 20 dollara eða rétt yfir 2.000 kr. Það er síðan auðvitað hvati að spila aftur og sjá hvaða endi er hægt að fá ef þú velur öðruvísi.
Stjarna leiksins að mínu mati er útlitshönnun hans og tónlist, sérstaklega það fyrra. Sundered er með handteiknaðan stíl fyrir umhverfið, óvinina og allar hreyfingar.
Stjarna leiksins að mínu mati er útlitshönnun hans og tónlist, sérstaklega það fyrra. Sundered er með handteiknaðan stíl fyrir umhverfið, óvinina og allar hreyfingar. Það er auðvelt að eyða smá tíma bara í að virða fyrir sér hönnun leiksins og þá vinnu sem hefur farið í hana. Þetta er eitthvað sem skilur leikinn aðeins frá öðrum á sama sviði.
Þó að Sundered sé á köflum ekki of frumlegur miðað við aðra leiki af þessari tegund þá nær hann þó að aðskilja sig með fallegu útliti, fínni tónlist og drjúgri spilun sem verðlaunar þá sem leggja tíma og vinnu í hana. Það sem hefði mátt vera betra var að vera fljótari að fara um heiminn og ekki þurfa að hlaupa borðin frá byrjun til enda til að kanna einn stað oft eða komast að þeim stað sem þú dóst á.
Hvað er svo nýtt í Eldritch Edition útgáfu leiksins? Nú geta allt að 4 leikmenn spilað á sama tíma í co-op á sömu tölvu. Það eru ný svæði að kanna og ný verkefni að leysa og nýr endakall að finna. Að auki inniheldur útgáfan allar þær viðbætur og lagfæringar sem leikurinn hefur fengið hingað til. Allt er þetta frítt fyrir þá sem eiga leikinn nú þegar.
Það hefði verið gaman að sjá meiri fjölbreytni í óvinum leiksins og meiri dýpt í bardagakerfinu, einnig hefði sagan mátt vera dýpri.
Eitt af því sem gerir það þess virði að kanna leikinn eru endakallar leiksins. Þeir geta verið gríðarlega stórir og þakið stóran hluta skjásins sem gerirbardagann við þá enn erfiðari. Þeir eru erfiðir að sigra en tilfinningin þegar þú nærð að gera það gerir sársaukann þess virði.
Það hefði verið gaman að sjá meiri fjölbreytni í óvinum leiksins og meiri dýpt í bardagakerfinu, einnig hefði sagan mátt vera dýpri. Leikurinn er síðan að mínu mati of erfiður á köflum og glímir enn við nokkra tæknilega örðugleika sem er gott að hafa á bakvið eyrað áður en hoppað er á hann.
