Ég á við tvö vandamál að stríða – í fyrsta lagi þekki ég aldrei nógu marga sem eru til í að taka borðspil með mér, og í öðru lagi þekki ég svo margt fólk sem hefur ekki áhuga á borðspilum. Auðveldasta lausnin á þessu vandamáli er kannski augljós, en hvernig er best að sýna nýju fólki hversu skemmtilegt borðspilaáhugamálið getur verið? Hér eru nokkur ráð sem hafa reynst mér vel.
Að horfa á myndband er góð skemmtun
Það eru ekki allir sem treysta sér beint í að spila strax sjálfir flóknari borðspil, sérstaklega ef þeir hafa ekkert spilað síðan lúdó þegar þeir voru krakkar. Það getur virkað að leyfa þeim að fylgjast með þér spila heima í stofu, en það eru líka til allskonar myndbönd á netinu sem kynna borðspil ákaflega vel. Tabletop serían hans Wil Wheaton er t.d. ákaflega byrjendavæn og kennir spilin vel jafnframt því að sýna fagmannlega hversu gaman getur verið að spila gott spil með góðum hóp.
Ekki byrja í djúpu lauginni
Ef manneskjan hefur ekki þeim mun meiri brennandi áhuga á flókinni og djúpri herstrategíu er ólíklegt að t.d. Twilight Imperium slái í gegn hjá henni sem fyrsta borðspil. Hugsanlega er hún með doktorsgráðu í herkænsku eða er í tölvunni 8 tíma á dag að spila Total War og Civ, en flestum öðrum finnst betra að byrja á einfaldari spilum. Ef það er sér taska undir allar mismunandi fîgúrur spilsins og leiðbeiningabókin er 100+ blaðsíður er kannski best að bíða aðeins með það.
Minna er meira
Á svipuðum nótum hafa ekki allir þol strax frá upphafi í 11 tíma Risk maraþon. Spil sem hægt er að spila stuttar umferðir af til æfingar þannig að allir geti vanist spilinu, og sem hægt er að klára á stuttum tíma ef í ljós kemur að það hentar ekki öllum, eru tilvalin fyrir byrjendur sem vita kannski ekki alveg hvernig spilum þeir muni hafa mest gaman af.
Veldu rétta spilið
Þetta segir sig kannski svolítið sjálft, en það er líklegra að fólk hafi gaman af spili sem það þekkir, eða sem tengist einhverju áhugamáli þeirra. Ýmis spil eru til sem tengjast t.a.m. Dungeons and Dragons hugarheiminum eða ýmsum kvikmyndum og sjónvarpsseríum, og einnig er sægur spila sem snúast um íþróttir eða uppvakninga eða samúræja eða hvað annað þema sem spilahöfundunum datt í hug þann daginn, flest er hægt að finna. Léttari spil virka oft betur, það þarf t.d. litla spilareynslu til að hafa gaman af Cards Against Humanity ef húmorinn er fyrir hendi.
Ekki vera skíthæll
Það er gaman að vinna, og það er auðveldara að vinna á móti byrjendum en öðrum. Það er samt ofboðslega leiðinlegt að vera algjörlega rústað í fyrsta spilinu sínu, sérstaklega þegar sigurvegarinn nýr manni því um nasir hversu svakalega maður tapaði og hversu illa maður skildi reglurnar. Ég er alls ekki að mæla með því að maður leyfi byrjendum viljandi að vinna, en það gefur þeim betri ímynd af spilinu ef það er útskýrt fyrir þeim af þolinmæði og þeir fá tíma til að venjast reglunum á sínum hraða meðan spilað er. Svo ekki sé minnst á að þeir læra hraðar þannig og verða betri spilarar, sem hentar öllum – það er engin áskorun að vinna á móti einhverjum sem ekki kann reglurnar!
Af eigin reynslu get ég mælt með spilum eins og Love Letter, Tvennu (Dobble) og Dixit sem spilum sem henta byrjendum oft vel og gefa jafnframt góða innsýn í heim borðspilanna. Þau eiga það sameiginlegt að vera tiltölulega auðlærð og fljótleg (í tilfelli Dixit er auðvelt að byrja eða hætta í miðju spili) og umbuna hratt góða spilun. Carcassonne hefur líka fallið í kramið hjá furðu mörgum byrjendum miðað við að það er aðeins lengra og flóknara, sem sýnir hversu mismunandi smekkur manna getur verið! Það er mjög persónubundið hverju fólk muni hafa mest gaman af, og um að gera að spyrja bara hvað vekur áhuga hvers og eins – það er til borðspil fyrir alla.
Mynd: Wikimedia Commons