Fyrstu hughrif: Destiny

Eftir langa törn í háskólanum sá ég mér fært um að spila tölvuleik í fyrsta skipti í mánuð. Sá leikur var enginn annar en dýrasti leikur sögunnar, Destiny. Ég ákvað að spila hann því að möguleiki var á að þetta væri „console-seller“ eða leikurinn sem gerði fáránlegt verð PS4 og Xbox One þess virði.

Það er náttúrulega erfitt fyrir mig að segja núna hvort leikurinn sé fullkominn eða hvort hann sé 12 þúsund króna virði því þessi leikur er markaðsettur sem MMO, þ.a.l. getur tekið langan tíma að spila leikinn að fullu fyrir gagnrýni. Þess vegna hef ég ákveðið að gera svokallaða „first impressions“ grein fyrir fólk sem langar að vita hvernig leikurinn er.

Destiny_01

Destiny er nokkurs konar blanda af MMO og skotleik sem gerist í geimnum og líkist mjög Halo. Það er nefninlega Bungie sem framleiðir leikinn rétt eins og Halo leikina þar til 343 tók við. Spilun leiksins er mjög þétt og góð og manni líður eins og mest vinna hafi verið unnin í að gera þann hluta leiksins sem bestan. Hægt er að velja sér flokk (class) og kynþátt (race) rétt eins og í flestum MMO-um og er spilun mismunandi flokka nokkuð fjölbreytileg. Ég hef mest verið að spila Warlock en hef eitthvað leikið mér með Titan og Hunter líka. Ein athugasemd er að mér finnst Destiny taka aðeins og mikið af endurtekningar pælingunni frá MMO-um þ.e.a.s. að stundum eru mission-in nokkuð endurtekningargjörn og manni líður eins og maður sé bara í „Horde mode“ í Gears of War eða eitthvað líkt þegar maður er að spila þriðja mission-ið í röð þar sem maður þarf að drepa alla í einhverju tilteknu herbergi.

Sögu hluti leiksins er nokkuð áhugaverður en það fer ekki mikið fyrir honum. Manni er ekki sagt mikið um hvað er að gerast heldur er manni nokkurn vegin hennt í þessa veröld og sagt að skjóta þetta og skjóta hitt af Peter Dinklage sem talsetur litla fljúgandi vélmennið (Ghost) sem fylgir manni hvert sem maður fer. Ég hef tekið eftir einu þegar ég vafra um netið og skoða hvað fólki finnst almennt um leikinn, það er að fólki finnst Peter Dinklage ekki standa sig nógu vel sem Ghost, að honum finnist verkefnið leiðinlegt og að hann nenni ekki að talsetja leikinn. Satt er að röddin hans er dálítið monotónísk en mér persónulega finnst það nokkuð sjarmerandi, hann er nú auðvitað að leika vélmenni sem hefur ekki endilega mannlegar tilfinningar.

Ég hef ekki náð að spila Co-op né PvP af þeim ástæðum að ég er ekki með PS-plus eins og er en ég ætla að reyna að skoða það eitthvað áður en ég skrifa sjálfa gagnrýnina.

Ef ég dreg þetta saman þá er Destiny mjög heilsteyptur leikur sem góðri spilun þrátt fyrir að hún geti verið örlítið endurtekningargjörn. Leikurinn er með áhugaverða sögu sem er ekki mjög „in your face“ ef manni langar einungis að spila Destiny eins og skotleik líkt og CoD eða Battlefield.

Eins og er mæli ég með Destiny en spurning er hvort ég þegar það þegar gagnrýnin í heild sinni kemur út.